Nieuw Zeeland, 18 februari - 20 februari

18 februari – 20 februari

woensdag 18 februari

OK, om het verslag te beginnen allereerst op veler verzoek: een foto van mij met m’n nieuwe hoed.

Vandaag een culturele dag: een bezoek aan Whakarewarewa (en er staat echt geen letter te veel of te weinig in). Dit is een kleine Maori gemeenschap vlakbij Rotorua. We konden ook kiezen voor de massale bijeenkomsten maar onze voorkeur ging toch echt uit naar het kleinschalige. De Maori’s zijn eigenlijk de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Er wordt gezegd dat ze vanuit de eilanden in de Stille Oceaan komen. Ze zien er, in traditionele klederdracht, en door hun gelaatsuitdrukkeing af en toe angstaanjagend uit. Ze begroeten elkaar door “te neuzen” d.w.z. gewoon de neuzen tegen elkaar doen. In het dorp kregen we een rondleiding door een Maori(ese). Zij vertelde over de gewoontes binnen de Maorigemeenschap en liet ons het gehele dorp zien. Allemaal betrekkelijk kleine houten huisjes midden in een gebied met actieve geisers. Aan het eind werden we getrakteerd op een traditioneel Maori-dans inclusief de Haka. Dat is een oorlogsdans van de Maori’s. Ik heb nog een leuke foto gemaakt met de tekst in het rode valk. Probeer deze eens in één keer uit te spreken.

Na boodschappen te hebben gedaan zijn we richting Cambridge gereden. Een prachtig groen landschap met af en toe begroeide stenen rotsen; een vreemde gewaarwording.

  

Daar zijn we aangekomen op een camping aan de rand van de plaats.

Donderdag 19 februari
Vandaag de familiedag.
In de morgen hebben we de plaats Cambridge bekeken. Een vriendelijke plaats met een leuk winkelcentrum. Wat mij zo-wie-zo opviel waren de vele Nederlandse namen: Van Essen, Zandtvliet, Van Dijk zijn zo maar een aantal namen die we zagen.

Gerda wilde, voordat we de bezoeken gingen doen, een bezoek brengen bij de kapper. Het blijkt dat men in Nieuw Zeeland niet gewend is om dames met kort haar te knippen. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en was Gerda meer dan tevreden.
Op weg naar ons eerste bezoek: tante Bia. Zij woont sinds een paar jaar in een bejaardentehuis. Het was makkelijk te vinden en het was fijn om elkaar weer eens te zien.
Vervolgens gingen we naar Patricia. Zij woont op een klein half uurtje rijden vanaf Cambridge richting Hamilton. Daar werden wij ook hartelijk ontvangen en hebben we de lunch genoten. Ondertussen was haar man Michael even thuis gekomen. Zij vertelde dat zij komend weekend naar hun 2e huis gaan bij de Mount Maunganui. Laat dat nu onze volgende bestemming zijn. Afgesproken dat wij hen bij de Mount nog een keertje zullen zien.
Vervolgens nog langs neef Chris. Ik wist ongeveer waar hij moest wonen alleen op die plek stonden nu 2 huizen. Ook wist ik dat het een wit huis was wat ze hadden. Op de gok het witte huis gekozen en ondertussen kwam hij ons al tegemoet lopen. Samen met z’n vrouw Coralie hebben we de hobby’s van neef Chris mogen aanschouwen. Het vertroetelen van een uit 1962 stammende Thunderbird; dat is dus zo’n ouderwetse Amerikaanse auto. Ook is hij zelf een motorfiets aan het bouwen met een helikoptermotor (met heel veel PK’s) als voortstuwingskracht (neef Chris heeft een onderhoudsbedrijf voor helikopters). Hijzelf wist niet wat het geluid zou worden (helikoptersound…volgens Coralie) en wist ook niet welke (top)snelheid mogelijk is. Neef John verblijft op dit moment ergens op het Zuidereiland. Hoogstwaarschijnlijk is hij terug na het weekend. Dat bezoek is dus onzeker.

Aan het eind van de middag hebben we onze camping opgezocht welke richting onze volgende bestemming De Mount lag.

Vrijdag 20 februari
Een beetje vroeg wakker geworden. Vervolgens dus ook maar een beetje vroeg op weg. De route voerde ons door een groen heuvelachtig landschap, echter dit keer met mist omgeven. Nadat we de bergpas hadden genomen lieten we de mist achter ons: opnieuw mooi zonnig weer.
We zijn na 2 uurtjes rijden uiteindelijk aangekomen bij Mount Maunganui; voor de kenners De Mount. Een prachtig gebied direct aan zee met uiteraard een berg. De camping staat tussen de zee en de haven. Wij hebben een mooie plek dit keer met uitzicht op de haven. In de middag zijn wij heerlijk naar het strand geweest en hebben uiteraard gezwommen in zee; voor de aardrijkskundige onder ons de Pacific Ocean. Natuurlijk maken we weer wat mee: een bruiloft op het strand. Liggen wij daar relaxed op het strand, zien wij plotseling een bruidspaar komen. Voordat we het wisten was de plechtigheid over. Ook was de plaatselijk lifeguard actief op het strand. Diverse keren gingen ze het water in met de surfplank. Op de terugweg hebben we nog even gedompeld in de thermische hotwater pools van de Mount.

  

Ok, tot de volgende keer maar weer.

Groetjes vanuit een geweldig Nieuw Zeeland