Nieuw Zeeland, 13 februari - 17 februari

Vrijdag 13 februari – dinsdag 17 februari

Vandaag laatste dagdeel op het zuidereiland.
Na voorzien te zijn van water, volle accu’s (het plan is om in Wellington een aantal nachten op een camping te staan zonder voorzieningen) en lege afvaltanks, nog even door het plaatsje Picton gelopen. Natuurlijk een bakje koffie en thee gedaan en nog even langs de winkeltjes. Uiteindelijk kon ik het toch niet laten (ik had ‘m gisteren ook al gezien en twijfelde toen erg) om zo’n echte Nieuw Zeelandse cowboyhoed te kopen, gekocht dus. Rond het middaguur naar de incheckbalie van de Interislander; de bootmaatschappij die ons naar de overkant brengt. Inchecken ging heel makkelijk. De boeking had ik een aantal dagen geleden via internet gedaan. Bij de balie moest ik alleen een nummer doorgeven en binnen no-time stond ik in de rij om in te schepen.
De boot vertrok keurig op tijd. Een uur voeren we door de sounds (fjorden) naar de open zee. Helaas betrok het weer snel zodat de zon achter de wolken verdween.

   

Een betrekkelijk rustige overtocht. Een klein briesje en geen hoge golven. Het ontschepen ging goed. Ik had met neef Gerald afgesproken dat hij bij de ferryterminal zou staan. Helaas dus, geen neef te zien. Uiteindelijk naar parkeerterrein gereden en telefonisch contact met hem gezocht. Gelukkig had ik z’n huisadres zodat ik dit met de navigatie in de camper makkelijk kon vinden. Wel kreeg ik direct de vuurdoop om in een redelijk grote stad (450.000 inwoners) door het drukke centrum met een camper links te rijden. Zonder deuken ben ik op plaats van bestemming aangekomen. ’s-Avonds hebben we met neef Gerald en Diana heerlijk gedineerd in een visrestaurant in de haven van Wellington. De camper had ik op de oprit van hun huis gezet en Gerda en hebben we bij hen in huis geslapen.
 

Zaterdag 14 februari
Vandaag hebben wij een kleine site-seeing tour gedaan door de stad Wellington. Deze stad ligt gebouwd op heuvels en in verband met de aardbevingskans zijn het allemaal houten huizen. Je komt regelmatig steile straten tegen: fietsen is hier niet te doen. Natuurlijk het museum van de stad gezien. In het museum hebben we ook ervaren hoe het voelt om een aardbeving mee te maken want ja, heel Nieuw Zeelands is in beweging en vulkanisch.
In de middag zijn de kinderen en kleinkinderen van Gerald en Diana langsgekomen. Een gezellig samenzijn van de familie Minnee, en dat aan de andere kant van de wereld. ’s-Avonds laat zijn wij nog naar het hoogste punt van de stad, Mount Victoria geweest. Vandaar kon je rondom over de stad kijken, maar dan dit keer uitsluitend met lichtjes.

     

Zondag 15 februari
Gerda en ik wilde graag naar de kerk. Neef Gerald en Diana zijn onlangs teruggekomen van een 15-daagse reis naar India. Zij hebben daar missiewerk verricht in o.a. de sloppenwijken van Calcutta en naburige dorpen: aldus de verhalen één grote bittere armoede. Vandaag zouden zij en het team iets vertellen in hun kerk over hun ervaringen. Reden te meer voor ons om mee te gaan naar deze speciale dienst zodat wij ook het verhaal van hun werk konden horen.
Na de lunch hebben wij afscheid genomen en zijn richting Palmerston North gereden om neef Maarten en zijn vrouw Wilma te bezoeken. Een vlotte rit van een kleine 2,5 uur. In de namiddag kwamen wij daar aan en kregen een warm welkom van Maarten en Wilma. Neef Maarten heeft een groot vrijstaand huis op 5 (!) hectare grond, inclusief vallei en rivier. Een geweldig uitzicht over de heuvels en in de verte de stad. Hij woont daar met z’n 6 geadopteerde kinderen. Wij konden zelf een plekje uitzoeken op het land om de camper neer te zetten. Grond genoeg zou ik zeggen. ’s-Avonds hebben wij daar gegeten en zijn de volgende dag weer verder naar het noorden getrokken.

  

Maandag 16 februari
De route vanaf Palmerston North ging dit keer weer over heuvels en dalen: het landschap is niet zo droog als op het zuidereiland maar meer begroeid. Omdat het toch wel fris was in vergelijking met het zuidereiland besloten wij om eigenlijk om zo snel mogelijk naar het noorden te rijden. Onderweg reden we door een prachtig heidegebied langs het Tongariro National Park.
 

  

Helaas was het bewolkt zodat we de top van de berg niet hebben gezien. Halverwege de middag zagen wij een camping aan het meer van Taupo en konden daar aan het water staan. We zijn dus al tot halverwege het noordereiland gereden. In de namiddag hebben we een globale planning gemaakt van de nog te volgen route met bijbehorende familiebezoeken en het aankondigen daarvan aan de diverse familieleden. De eerste die we zullen bezoeken is tante Bia.
’s-Avonds werden we nog verrast op een prachtige zonsondergang.

  

Dinsdag 17 februari
Vandaag een excursiedag. Een massaal bezoek aan een attractie in Rotorua zien wij niet zo zitten en daarom hebben wij gekozen voor de attractie Orakei Korako. Ok, nadat je gestruikeld bent over deze naam zal ik vertellen wat het inhield. Het is een verborgen vallei van kleur, hotsprings (warm water bronnen), spuitende geisers en blubberende modderpoelen. Om daar te komen voerde de route ons door glooiend, groen landschap. Nadat we met een bootje waren overgebracht naar de vallei konden we op eigen gelegenheid een route volgen. Deze voerde ons langs door een keurrijk maanlandschap en prachtige native bushes. Zie de foto’s.

In de middag hebben we koers gezet richting Rotorua waar we een campingplaats hebben gevonden bij Lake Okareka