Nieuw Zeeland 15 jan - 19 jan

Donderdag 15 januari
Allereerst wil ik een ieder bedanken die de moeite neemt om ons reisblog te volgen. Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden. Ik ga m’n best doen.

Vandaag is het zover: de geplande reis naar Nieuw Zeeland gaat echt beginnen.
Nadat door velen een goede reis was toegewenst zijn we om 11.00 uur vertrokken naar Schiphol. Sebastiaan was zo vriendelijk om ons weg te brengen.
Het inchecken ging supersnel en we ontvingen de boardingpass voor zowel de vlucht naar Tokyo alsmede naar Christchurch. Dat is dus makkelijk.
Op weg naar het vliegtuig uiteraard nog even de KLM-lounge bezocht. Prachtige, relax-ruimte waar je van alles kon krijgen: pasta, brood met beleg, soep, wijn, champagne en allerlei andere (non) alcoholische dranken. En dat allemaal gratis, nou ja, er is al voor betaald natuurlijk.
Het boarden ging op tijd en voor onze eerste vlucht zaten we op het upperdeck zoals ze dat noemen. Prachtige ruime fauteuils met de mogelijkheid om een bed te maken. We gaan naar Japan dus eten we Japans. Dat voor het eerst gedaan en het was erg smaakvol. Het eten was gemaakt door, ja en daar komt ie, Masanori Tomikawa, Executive Chef van het Yamazato Testaurant in Hotel Okura in Amsterdam.

De vlucht was een nachtvlucht dus verplicht proberen te slapen hetgeen dus niet lukte omdat wij allebei nog in de Nederlandmodus leven.
In Tokyo konden we direct naar de transit-balie waar de handbagage weer gescand werd. Vervolgens moesten we 4 uur wachten voor de vlucht naar Christchurch. Daar hebben we gebruik gemaakt van de lounge. Deze was niet te vergelijken met die van de KLM. De ruimte was sterk verouderd ingericht en zag er smoezelig en onverzorgd uit maar dat kon onze pret niet drukken.
Ook het tweede gedeelte van de reis verliep prima. Dit gedeelte werd gevlogen met New Zealand Air. Op zich goed maar KLM was duidelijk beter verzorgd.
Rond 06.00 uur zaterdag 17 januari kwam Nieuw Zeeland in zicht en werd de landing ingezet. Gelukkig ging dit voorspoedig zodat wij zonder problemen op onze bestemming aankwamen.
Met de shuttlebus werden we vervolgens naar ons hotel gebracht waar we helaas nog niet konden inchecken; dit kon pas op z’n vroegst om 12.00 uur.
Vervolgens Christchurch maar verkend en ik moet zeggen dat ik daar best wel van onder de indruk was: het centrum van Christchurch, althans wat je centrum kan noemen is geen centrum meer.

Het is een grote desolate gebied met half ingestorte gebouwen, lege plekken en veel bouwactiviteiten. Dit alles ten gevolge van de alles verwoestende aardbeving die hier in 2011 heeft plaats gevonden. Vele stukken grond liggen nog braak en verschillende gebouwen worden nog door containers met puin ondersteund. Ook de herdenkingsplek voor de slachtoffers hebben we gezien. 154 witte stoelen nabij de plek waar de meeste slachtoffers zijn gevallen.
Halverwege de middag hebben we ingecheckt  in ons hotel en zijn we ons eerst gaan douchen na de lange reis. Na een dutje door mij zijn we naar het restaurant gegaan. Het etentje was heerlijk. Eenmaal op de kamer zijn we vervolgens moe maar voldaan in slaap gevallen.

Zondag 18 januari
Na een welverdiende nachtrust zijn we rond de klok van 09.30 uur richting het camperverhuurstation gegaan. Een taxirit van ca 20 minuutjes.
Bij het verhuurstation werd beperkt uitleg gegeven van de camper. Ik raakte daarbij behoorlijk geïrriteerd. Dat kwam ook omdat een aantal dingen van de camper niet goed werkte, en daar hebben we helaas ervaring mee. Alles was uiteindelijk in orde.
Na pakweg een uurtje konden we op weg; eerst naar de supermarkt om de camper vol te laden met allerlei boodschappen. Uiteindelijk konden we op weg met ons “huisje voor de komende tijd”.
We verlieten Christchurch en gingen op weg richting Hokitika. Dit ligt aan de westkant van het zuidereiland aan de Tasmanzee. Een heuvelachtig landschap met bergen (een aantal bedekt met sneeuw) was het uitzicht. Prachtig om te zien. Onderweg kwamen we er achter geen internetverbinding te hebben. Het kan niet anders dan dat we al ver van de bewoonde wereld zijn weggereden. We hebben namelijk ook geen telefoonbereik en het 3G/4G van onze telefoons doen het ook niet. Kortom, geen bereik en afgesneden van de bewoonde wereld.
Rond de klok van 16.00 uur kwamen we een public camping tegen. Er zijn geen voorzieningen aanwezig maar dat hebben we ook niet nodig. De camping ligt aan de Lake Pearson in het Waimakariri Basin.

Een fraaie campingplaats direct aan het meer met uitzicht op de bergen. Een goed begin van onze trip. Het weer was goed: zonnig en warm. Wel kwam er later in de middag veel wind opzetten. Een raar fenomeen: zonnig en warm maar ook windstoten. Uiteindelijk de test: voor het eerst koken en slapen in de camper. Koken ging natuurlijk helemaal goed en ook het slapen is goed bevallen. Overigens wel erg donker op deze plek. Openbare verlichting was niet aanwezig.

Maandag 19 januari
Deze dag redelijk vroeg opgestaan om de dag zo goed mogelijk te benutten. Uiteindelijk rond de klok van 08.30 uur hebben we onze tocht vervolgd richting de Westcoast van het zuidereiland. Deze tocht voerde ons door bergachtig gebied met fraaie vergezichten.

Het deed ons denken aan de slufter van Texel en dan veel wijdser. We reden door de Arthur’s pas: een kronkelige weg tussen de bergen door. De wegen waren soms heel smal en de bruggen één baan breed. De varens en bloemen die aan de kant van stonden waren prachtig. Helaas was het gaan regenen en dus was het opletten voor gladde wegen. Na pakweg 3 uur rijden kwamen we de bergen uit en zagen we Tasman Zee in de verte liggen. Megahoge golven! In Hokitika (dat is een plaats) hebben we een mooie camping gevonden welke grenst aan het strand. Het strand heeft hier overigens zwart zand, een rare gewaarwording.